مهار به بتن یکی از مهمترین موضوعات در یک پروژه ساختمانی است. همانطور که در سازه های فلزی، جوش نقش مهم و حیاتی انتقال نیرو بین اعضای سازه ای را برعهده دارد، در سازه های بتن آرمه نیز انواع بولت‌های درجا که قبل از بتن ریزی کار گذاشته می‌شوند و یا انواع بولت‌های مکانیکی و شیمیایی که پس از سخت شدن بتن با اجرای سوراخکاری بر روی بتن سخت شده نصب می‌شوند بعنوان رابط نقش انتقال دهنده نیروها را خواهند داشت. ازاین رو است که با توجه به اهمیت اتصالات Post-Installed (اتصال بر روی بتن سخت شده)، آیین نامه های مختلف از جمله آیین نامه اروپایی EN1992-4، فصل هفدهم آیین نامه آمریکا ACI318 و همچنین فصل هجدهم مبحث نهم مقررات ملی ساختمان ایران ویرایش 1399 و آبا 1400 بطور مفصل به آن پرداخته اند و تئوری های Anchor و Rebar نیز برای بررسی کفایت و استفاده از انواع بولت مکانیکی یا شیمیایی در همین راستا گسترش یافته اند.
همانطور که عنوان شد ، استفاده از بولت‌های مکانیکی یکی از روش های اتصال به بتن سخت شده می باشد و اهمیت دقت و کیفیت در ساخت این قطعه با توجه به باربر بودن آن بر کسی پوشیده نیست. از این رو روش های مختلف برای تولید قطعات بولت مکانیکی با دقت بسیار بالا در طی سالیان متمادی از ظهور این قطعه در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار گرفته است.
روش فورج سرد یا پرس سرد بهترین روش در تولید بولت‌های مکانیکی برای تضمین کیفیت قطعات مذکور در تولید انبوه می باشد زیرا علاوه بر اطمینان از یکنواختی تولید و تلرانس خطای بسیار کم ، منجر به یکسان بودن باربری در قطعات تولید شده و همچنین کاهش ضریب اصطکاک بین غلاف و بدنه بولت مکانیکی می شود که این موضوع خود در عملکرد بولت مکانیکی در هنگام زلزله نقش بسزایی ایفا می کند.